a caricatura máis fiel do corazón

faise cando se aplasta cun golpe de zapato

para logo volver a hinchalo cun bombín especial,

deses que insuflan aire inerte, sen unha gota de vida;

vale durante un tempo pero tarde ou cedo hai que utilizalo,

mais vale telo a man polo tanto, para evitar accidentes inncesarios,

tamén serve forralo con metal a proba de balas,

ou poñerlle unha barandilla de seguridade para que ninguén o toque,

facelo insensible a proba de aburrimento e desvaríos sentimentais,

cubrilo, tamén, con goretex, ó que lle resvalen os romanticismos hipócritas

e por suposto, vomitivos para certos estómagos sensibles;

lembren señoras e señores, que o romanticismo e os seus románticos non alimentan, gracias a Deus!

alimentádevos, mellor, ca realidade cruda ou pasada por auga,

de panos quentes de vez en cando, pero tamén de verdades en salazón,

das carcajadas fieles que suscitades e das que sodes capaces de provocar,

de tódolos colores da alma, porque nunca é monocromática,

da vida a enormes culleradas, e se desbordan mellor,

porque todos necesitamos, algunha vez, levar un golpe no corazón para saber que segue vivo

e que aínda nos podemos rir del.