ratiña de noite, buscando un recuncho escuro no que metela pata,
pequechiña a ras de asfalto, paseando as rúas sen destino nomeado,
quen te ve de día, acochada de zapatos e de intencións mundanas,
das longas sombras bípedas que apenas saben mediar palabra,
camiñando entre as pedras, ó borde de calquer alcantarilla,
acicálaste presta, sen espello, porque te sabes ignorada,
mentras uns ollos ávidos da nocturna balada,
mírante con cariño porque non te coñecen de nada.
