miércoles, 31 de agosto de 2011

sigo sentada mentras o mundo xira sen caerme por ninguna das súas esquinas, e mira que as busco por ver se por fin caio para voltar levantarme e comezar todo de novo, pero parecen todas elas cantos rodados que se me escorren a cada paso do camiño para gastarme unha broma pesada desas que preceden a días de morros e silencio finxido, que ironía!

sábado, 20 de agosto de 2011

UN VISTO Y NO VISTO

que rápido se pierden las palabras en el vaso cuando se apura el trago,
que rápido se hace el camino cuando no se quiere llegar a la meta,
que rápido gira el mundo cuando no hay mapa para recorrerlo,
que rápido se escurren las ideas por el sumidero de mi boca,
que rápido, vertiginoso y acelerado se hace todo cuando no se tiene nada que decir.

sábado, 13 de agosto de 2011

y que más?
qué más de todo para que no me aburra?
qué más habrá para que no me aburra?
de todo me aburro tarde o temprano,
todo me cansa con el paso de las horas,
paso a paso, minuto a minuto, siempre lo mismo,
del cansancio de mi, de los demás, del tiempo a su paso,
de las piedras grises de esta ciudad,
del cansancio de los siglos sobre ellas,
de no saber que vendrá, de mis ansias,
del por qué de mis kilos sobre mis tacones,
de qué significo bajo este negro,
de por qué peso tanto cuando duermen mis sueños
de por qué no se realizan sin moverme,
de por qué me quedo quieta cuando el resto se mueve,
de por qué sé que la cobardía no es moneda de cambio para mis huesos,
de por qué siempre me arrimo al sol que menos me calienta.
de por qué siempre me pregunto por qué.