sábado, 14 de agosto de 2010

SANTIAGO DE CARA



La religión hecha tiempo,

Agua, frío e inquietudes varias,

Un espíritu ligado a un paraguas,

Un color monocromático envuelto en melancolía,

El regalo de un dios pagano a un pueblo-mito o mitificado,

Un dolor de pies de varios siglos,

La peregrinación hacia la promesa de un fantasma,

Unas cenizas que no se ven,

La fe de un ciego que no quiere ver,

Camino de piedra asesino de tacones,

El alivio en la desesperación del descreído,

Bochorno en las noches de verano,

La tormenta de estío enjabonando culpas,

Escondite del diablo,

Columnas-bastón confidentes del alcohol,

Hogar de prostitutas verbales,

Mujeres que se venden a cambio de almas

Que llevarse a la boca del cielo,


Un no sé que de arrepentimiento en el último minuto,

Un giro a la izquierda o a la derecha,

La propietaria del salón de mi casa,

Nido de santos hombres que olvidaron rezar,

Un pecado hecho campanada,

El arrepentimiento que nunca se arrepintió,

La existencia más cómoda del mundo,

Ciudad-estado que quiso ser Atenas,

El inconformismo del ’68,

Estudiantes que supieron morder lenguas ajenas,

Padres extraditados del pueblo vecino,

Ilusiones que llegaron a un puerto sin mar,

La lluvia que moja pero no ahoga,

El sonido omnipresente de una gaita,

El baile infinito de las 0:00 a las 12,

Un punto sin ley que quisiera gobernar el mundo,

Una voz que habla por las estrellas,

Una concha internacionalizada a la fuerza,

Un tú y otro sin rumbo fijo,

Un ‘qué más da el camino’,

El grito de una torre cansada de tocar,

Las historias que solo conoce el ciudadano,

Escuela de músicos, pintores y artistas varios,

Sacristía de secretos bajo llave,

Una llave sin cerradura,

La parranda más larga del mundo,

Lugar de encuentro del que se olvida del tiempo,

Cloaca de cotilleos y cotillonas,

Estudios antiguos que solo a los curas obligan,

Golosina de modernidad deudora de la vejez,

Poema libre que solo cambia de forma,

Contenido que solo cambia con el escritor,


Cementerio secular de vidas pasadas,

Un réquiem y una lágrima de luto por lo que acaba,

Una moneda oxidada en el fondo de la fuente,

Un anuncio publicitario con ánimo de inmortal,

La inmortalidad sostenida que sólo posee la piedra,

Un bálsamo para el alma cansada,

Enjambre malsano de los herederos del humo,

Una pandilla de charlatanes y vagos de la curia romana,

Legión de bares y satanases,

Caja de disculpas que nunca se pagan,

Archivo de promesas que nunca llegan a nada.

Por Hiseu D'Artous

viernes, 13 de agosto de 2010

tengo miedos en los ojos
descarrilando por las vías de mi lacrimal
en forma de lágrima parduzca y entrecortada.
sale humo de mis pequeñas orejas
a la espera de que los que están lejos
deduzcan el estado de ánimo de este tren.
llega con un poco de retraso
porque en la estación no lo espera nadie y
qué mas da!, no habrá viajeros que recoger, nunca más,
el revisor late despacio chequeando
cualquier fallo en el mecanismo, ya viejo y gastado
del corazón de la potente máquina
cada vez más negra y dura que al comienzo, cuando inició su camino.
'No hay billetes!' te dige, 'tendrás que esperar al próximo',
'ya no se vende destino a ninguna parte',
seguirás con tu nostálgica cadencia, entrañable y constante,
hasta ir apagándote de a poquito con los rieles puestos,
como los legendarios de la historia,
esa de la que en breve formarás parte.
y si lloras hazlo con cuidado,
que aún ayer te han pintado de tristeza.

jueves, 12 de agosto de 2010

XOGANDO Ó AFORCADO

Ves aquela forca alá no fondo, colgando da miña vergonza lonxana?
estame agardando fai moito tempo como saudándome coa mirada.
Pendureina ahí, por seacaso, algunha vez a necesitaba,
e imos tirando, por certo, pero a cada paso de máis mala gana.
Berroume, o outro día, que por que non a limpaba,
que máis quere, pregunto, pois xa a súa cor é apagada
e a fin para a que serve nunca implicou limpala,
soberbia se muda por estar ahí pendurada
e non sei canto tempo dure sen darlle o seu corpo algunha traza.
Fixacheste que me fita de día en día, de semana en semana?
Creo que me está gustando ter unha corda namorada,
e se é certo que o amor sabe de sentimento e mais nada,
pronto irei de viaxe para ir visitala,
só agardo que no noso contrato inclúan as vacacións pagadas,
por que esta clase de aventura non está ben remunerada.
Antonte na penumbra afirmou que me quería,
asi que terei o pescozo presto para a nosa travesía.

martes, 10 de agosto de 2010

UN REGALO DE CUMPLEAÑOS

Porque el norte no existe si tú no estás,
porque tú eres mis cuatro puntos cardinales,
el mapa en el que nunca me pierdo,
mi amigo, mi contrapunto, mi hermano,
lo mejor y lo más valioso de mi mundo,
la cordura en mi locura permanente,
lo mejor de mi que quiero darte,
la mejor obra de mi padre y de mi madre,
el pequeño que siempre irá de mi mano
a pesar de que transcurran siglos enteros,
el niño que no se hace mayor en mi corazón,
mi orgullo y mi bendición.

A Daniel, porque se merece todas las felicidades del mundo y más

A PUNTO DE RIMA


estaba demasiado agusto,
agardaba case calquera cousa menos ese adesgusto,
esbaráchelo apenas sen querer por entre os beizos
así de paseniño como cando o traxe se quita o buzo.
o egoismo foi o meu 'petrucio',
se ti non es capaz eu fareino con sumo gusto,
xa chega co meu posible dano,
pero o teu sería inxusto.
plantareime enteira de busto
pequeno pero ben chusco,
e deixarei de facer todo o que non é xusto.
sen embargo, aquí estarei para ti,
restándolle á miña vida momentos convulsos,
para que o resto dela siga o seu curso.